“la fouf de mer fait du bruit”
cdbv 2015, body print, bister & pastel A2
het onvoltooide heden heeft bijna een punt bereikt
elk woord gaat weg, de straat is opgebroken, zang
waarin ik zwevende hang. de wereld barst
van zelfgenoegzaamheid. een cluster klanken
wil nog iets beduiden. in de winter bloeit
de winter open tot een naakte roos
de koude brengt de koude tot onszelf
witte haat in de gestolen gezichten.
de raven staan te pikken op de lege wei.
het is november. er komt een scheur in het behang.
verklaringen leg ik onverantwoord af. er is
het overheersende gevoel van bladersterfte.
ik breng een langzaam lied in jou, gevogelte.
het bloeden is niet meer te stelpen. stapvoets
ontdek ik de weidsheid van jouw ware veld.
