(voor c.b.)
de schoonheid van de gedachte verschuilt zich
in het denken van de gedachte als een vlinder
wachtend op bevrijding uit zijn cocon. het weke
gefladder dat uitbreekt. er druppelt slijm alsof
de wereld in de wereld wil klaarkomen tot draak,
kaart met lijnen, cijfers en verbindende letters.
het moment laat op zich wachten met een plan
opdat je alle vat op haar verliezen zou, de aai
vergeten die de gedachte in het moment tot
gedachte maakte, doodde. er is geen verweer.
wijik en u. het wijgevoel! herinnert u zich dat nog? toen iedereen in je buurt dezelfde boeken en kranten las, naar dezelfde tv-programma's keek (er waren er maar een stuk of 4 waar je kon naar kijken, voor velen maar 1).duizenden mogelijke gespreksonderwerpen op basis van gemeenschappelijk als dusdanig gekende en gerapporteerde feiten.je kon over het nieuws beginnen zoals over... vergeven ons geheugen met de taal die
ons vergeet. het sterven besmet het sterven.
in het bloeiende rood ril ik, ik weet niet meer
wie ik ben. mijn handen strelen mijn armen
maar het zijn de jouwe, dus wie ben ik? geluk.