(voor c.b.)
de schoonheid van de gedachte verschuilt zich
in het denken van de gedachte als een vlinder
wachtend op bevrijding uit zijn cocon. het weke
gefladder dat uitbreekt. er druppelt slijm alsof
de wereld in de wereld wil klaarkomen tot draak,
kaart met lijnen, cijfers en verbindende letters.
het moment laat op zich wachten met een plan
opdat je alle vat op haar verliezen zou, de aai
vergeten die de gedachte in het moment tot
gedachte maakte, doodde. er is geen verweer.
wij vergeven ons geheugen met de taal die
ons vergeet. het sterven besmet het sterven.
in het bloeiende rood ril ik, ik weet niet meer
wie ik ben. mijn handen strelen mijn armen
maar het zijn de jouwe, dus wie ben ik? geluk.