Het lijf is een lijn, teder huiveren
Van ruimte in de ruimte die wij zijn.
Handen willen de handen zuiveren
Armen de armen ontdoen van de pijn
De wereld wordt in onze ogen klein,
Het lichaam punt in’t vlak van eeuwigheid
& Draagt zichzelf voorbij de lelijkheid
Tot waar jouw staren sterren doet ontstaan,
Tot waar jij ons in mij met jou verblijdt,
Tot waar ik schoonheid vind in mijn bestaan.
DIANA, een reeks van 449 dizains is een hedendaagse herschikking van de Délie van Maurice Scève, een werk, verschenen in 1544, dat op haar beurt veelvuldig verwijst naar de 366 canzioniere (del vario stile) van Francesco Petrarca’s grote Liedboek. Een dizain, in de strikte vorm die Scève (en ook ik nu) hanteerde, bestaat uit tien verzen van tien lettergrepen in een vast rijmschema (ababbccdcd).