Er is een plooitje in jouw jurk, een iets,
Een kleine kronkeling waardoor de stof
Naar boven wil, jouw haren raakt, & niets
Van jou nog dekken wil, het zwarte of
Het donkerrode niet, die rupsenstof.
Ik blaas satijnen doeken om tot zeil
Ik wil de verte zien, het algehele heil
Er is een hese zucht, koelte komt vrij
Dit is het ooit waarin ik nooit verwijl
Jouw huid is vuur, ik ben er nu weer bij.
Categorieën
