Het rare is: dit is verschrikkelijk,
Jouw mondigheid heeft iedereen verblind.
Ik spreek van goden, jij doet zakelijk.
Jij spreekt van liefde, maar ik ben niet blind:
Jij bent van ondergang het troetelkind.
Ik zal beschrijven hoe je ooit bestond,
Want jij vergeet het vlees, de droom er rond,
Hoe wijik en u. het wijgevoel! herinnert u zich dat nog? toen iedereen in je buurt dezelfde boeken en kranten las, naar dezelfde tv-programma's keek (er waren er maar een stuk of 4 waar je kon naar kijken, voor velen maar 1).duizenden mogelijke gespreksonderwerpen op basis van gemeenschappelijk als dusdanig gekende en gerapporteerde feiten.je kon over het nieuws beginnen zoals over... twee als zwarte gouwen waren,
Van aarde & hemel één groot verbond,
Nu kan jij enkel nog naar boven staren.
12/02/2011 rev. 28/02/2011
(Alle LYLIA-teksten tot dusver zijn aan (een eerste) revisie toe, ook al omdat ik besloten heb om alles conform het rijmschema van de Délie van Scève te maken. De revisies verschijnen hier voortaan genummerd met een verwijzing naar het oorspronkelijke schrijfsel. De systematische revisie daalt af in de tijd: wat niet gereviseerd wordt, was allicht wel aardig ook, als ruis).