Categorieën
lyriek

9/11

AFLOOP

wijl het goed & uw have te lande uitrafelt & alles
& door naijver verminkt & vergruisd van ieder
die gij diende louter hunne krappe toeeigening ter wille
& zo het gedane u in het gedane alom ontkent & uw liefde
om haar verdween & verdwijnt in haar gemis van uw liefde,

tot gij staat als een huis, wijl uw stem
verscheurd wordt in de wrokkige stilte
van de wormstekige woorden & gij
ons nog in uw koude te sterven houdt,

plukt mijn blik een laatste blad af van de takken
& hou ik staande slechts uw weke zucht deze dag
zoals gij mij amper staande houdt. Want in het wijken
weet gij licht om ons te lachen staan, &  al

geeft het geen verblijf of heeft het niet een naam
gij kent met ons alleen dat  wijken, het echte
hier, dit gladde, affe  graf, & daaromtrent
het volle rotten van het leven uit het doodse

van de zin, die botte, dichterlijke kracht.

Geef een reactie

This website uses the awesome plugin.