Peter Holvoet(-Hanssen) stuurde mij dit n.a.v. onze Carnaval oproep:
Mijn respons daarop in mismaakte versvorm
een eresaluut ook, voor de ons onlangs ontvallen C V
Peter, meesterdichter, moe in ’t hart die
in ’t moede hart van ’t stad te draaien
& te keren ligt van al ’t verdriet
dat ons alle kanten binnenschiet
gij ademt mee met mij de adem triest
om hen die ’t leven lieten kort om ons:
die stervensadem breekt ons alle tijd in twee
het kille in dat even binnen warmt & uit
zo razendsnel verkilt : wij zitten stom bevroren
dan & verloren in onze lamme malle zone
van de drooggeblazen woorden, mildheid
heldert wel de woede in onze slapeloze ogen
voor & door de onmacht evenwel & liefde
bittert ons in ’t lijf tot duurzaam hoornig
schild, tragiek die niemand ziet
of ziende blind van ons nog horen wil.