Peter Holvoet(-Hanssen) stuurde mij dit n.a.v. onze Carnaval oproep:
Mijn respons daarop in mismaakte versvorm
een eresaluut ook, voor de ons onlangs ontvallen C V
Peter, meesterdichter, moe in ’t hart die
in ’t moede hart van ’t stad te draaien
& te keren ligt van al ’t verdriet
dat ons alle kanten binnenschiet
gij ademt mee met mij de adem triest
om hen die ’t leven lieten kort om ons:
die stervensadem breekt ons alle tijd in twee
het kille in dat even binnen warmt & uit
zo razendsnel verkilt : wijik en u. het wijgevoel! herinnert u zich dat nog? toen iedereen in je buurt dezelfde boeken en kranten las, naar dezelfde tv-programma's keek (er waren er maar een stuk of 4 waar je kon naar kijken, voor velen maar 1).duizenden mogelijke gespreksonderwerpen op basis van gemeenschappelijk als dusdanig gekende en gerapporteerde feiten.je kon over het nieuws beginnen zoals over... zitten stom bevroren
dan & verloren in onze lamme malle zone
van de drooggeblazen woorden, mildheid
heldert wel de woede in onze slapeloze ogen
voor & door de onmacht evenwel & liefde
bittert ons in ’t lijf tot duurzaam hoornig
schild, tragiek die niemand ziet
of ziende blind van ons nog horen wil.